دعاى امام عصر عجّل اللّه تعالى فرجه براى شفاء از بيمارى‌ها

محدّث نورى رحمه اللّه مى‌فرمايد:شيخ بزرگوار جناب كفعمى رحمه اللّه در كتاب «البلد الأمين» از حضرت مهدى صلوات اللّه عليه روايت مى‌كند:كسى كه اين دعا را با تربت امام حسين عليه السّلام در ظرف نو بنويسد،و آن را بشويد و بنوشد،از بيماريش رهايى مى‌يابد:

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم بسم اللّه دوآء،و الحمد للّه شفآء،و لا إله إلاّ اللّه كفآء،هو الشّافي شفآء،و هو الكافي كفآء،أذهب البأس بربّ النّاس، شفآء لا يغادره سقم،و صلّى اللّه على محمّد و اله النّجبآء.

به نام خداوند بخشندۀ مهربان (گفتن) «بسم اللّه» دواست؛ و«الحمد للّه» شفاست؛ و«لا إله إلاّ اللّه» موجب كفايت است؛ و «هو الشافى» شفا است و«هو الكافى» كفايت است؛ تو را به پروردگار مردم سوگند مى‌دهم كه بدى را دور گردانى و شفايى بدهى كه هيچ بيمارى در پى آن نباشد. و درود پيوسته خداوند بر محمّد و آل نجيبش نثار باد.

محدّث نورى رحمه اللّه در ادامه مى‌افزايد: دستخطّى از سيّد زين الدين علىّ بن حسين حسينى ديدم كه بيان داشته است: اين دعا را مردى از ساكنان كربلا در عالم خواب از حضرت مهدى ارواحنا فداه آموخته بود.

وى بيمار بود، و از بيمارى خود به حضرت مهدى صلوات اللّه عليه شكايت كرد و آن حضرت دستور فرمود اين دعا را بنويسد و بشويد و بنوشد. وى چنان كرد و فورا بيماريش برطرف شد.

مجتهدی، مرتضی، صحیفه مهدیه، صفحه: ۳۹۷، الماس، قم - ایران، 1388 ه.ش.