انتظار دو معنا دارد: مثبت و منفی.معنای مثبت انتظار آن است که نظام‌های بشری را نپذیریم. چون نظام ها، سران و قوانین آن‌ها برخاسته از هوس، با تکیه بر ظلم، قوانین سست و ناقص می‌باشد.

انتظار مثبت، یعنی منتظر رهبری بی نقص و کامل بودن؛ منتظر قانون صد در صد سالم و جامع بودن؛ منتظر نظام عدل بودن؛ منتظر اخلاص، رشد، تکامل، ترقی، بصیرت، احقاق حق، محو باطل، و... بودن.

اما انتظار منفی یعنی در برابر هر ضعف، عیب و ستمی سکوت کنیم تا خود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف ظهور کند و آن را اصلاح نماید.

انتظار به این معنا، در حقیقت احتضار است، نه انتظار؛ وارفتگی است، نه وارستگی؛ بی خیالی است، نه غیرت و تن پروری است، نه همت.

مثلاً کسی که در شب منتظر طلوع خورشید است، در تاریکی نمی نشیند؛ بلکه ضمن انتظار، برای روشن کردن چراغ هم فعالیت می‌کند.

کسی که در زمستان منتظر بهار است، بی حرکت در سرما نمی نشیند؛ بلکه برای گرمای اتاق تلاش می‌کند و در ضمن آن در انتظار بهار و تابستان است؛ بنابراین معنای انتظار دست روی دست گذاشتن، وارفتگی، سکوت و ظلم پذیری نیست.

منبع:جهت نما (40 پرسش و پاسخ مهدوی / محسن قرائتی/انتشارات بنياد فرهنگي حضرت مهدي موعود ( عليه السلام ) صفحه ۶۷